De eerste indrukken van Cambodja
01 November 2015 | Cambodja, Khett Batdambang
Hee allemaal,
Vanaf Don det in Laos, ga ik dinsdag de grens over naar Cambodja. Een grensovergang in Azië blijft een bijzondere gebeurtenis. Twee uur lang ligt mijn paspoort ergens op een grote stapel om gestempeld te worden. Na twee uur wachten komt de douanebeamte voor in de bus te staan en noemt van zo'n zestig paspoorten de betreffende nationaliteit en voornaam op. Vervolgens krijgen we voor 5 dollar een verplichte gezondheidscheck. Er wordt twee seconden een scanner op mij gericht en er gaat een piepje, erg benieuwd wat hier de medische achtergrond van is.
Na afscheid te hebben genomen van mijn Nederlandse reismaatje, ontmoet ik in de bus naar Siem reap weer een andere Groningse! Toevallig hebben we ook hetzelfde hostel geboekt. We komen laat in de avond aan in Siem reap, waarbij we getuige zijn van een dodelijk scooter ongeluk. Samen met de loeiende sirenes, de nieuwsgierige mensenmassa en de grote plassen bloed zorgt dit in het donker voor een vervelende eerste indruk. Daarnaast zien we duidelijke verschillen tussen armoede en rijkdom. Tussen de blinkende hotels en dure auto's wemelt het van de bedelende lokale bevolking op straat en ligt overal afval.
Gelukkig heb ik de volgende dag een activiteit op de planning waar ik al lang naar uitkijk, ziplinen. Middels een tuigje word je gezekerd aan een ijzeren kabel, waarna je als een echt aapje van boom naar boom slingert en zo een heel parcours aflegt. Bijzonder aan dit parcours is dat het in de bushbush van het Nationaal park van Angkor is. De langste kabel is meer dan 300 meter, met een hoogte van 45 meter boven de grond. Een behoorlijke adrenaline kick giert door mijn lijf, dit had ik niet willen missen!
Nadat ik door de jungle van Ankor gevlogen heb, is het een dag later tijd voor het echte werk. Om 4 uur in de ochtend trotseren we het donker voor de zonsopgang boven Ankor Wat. De lucht kleurt van roze naar oranje en blauw, een mooi gezicht. Vervolgens bezoeken we onder andere Ankor Thom, het olifantenterras, Ta prohm en natuurlijk Ankor Wat zelf. Ankor was tussen de 9e en 15e eeuw het machtscentrum van het huidige Cambodja. Elke nieuwe koning liet deze macht blijken door het bouwen van enorme tempels, gewijd aan een voor hem persoonlijke god. Het hele complex is in een periode van 600 jaar gebouwd.
Erg veel indrukken dus, met voor mij de Bayon in Ankor Thom als hoogtepunt. In elke toren zijn gezichten gebeiteld en op de muren staan mooie schilderingen over het leven van toen. Ta prohm is bekend vanwege de scenes in de film de Tomb Raider met Lara Croft. De bomen groeien dwars door de tempel heen, met overal dikke wortels langs de muren.
We vervolgen de reis naar Battambang, een stadje waar de Franse invloeden nog goed zichtbaar zijn. Onze kamer ziet er uit als een kitcherig paleisje. Ik slaap op een fluweel roze hoeslaken, met roze klamboe en overal hangen gekleurde glitter lampionnen. In de Lonely planet vinden we eetcafé 'Fresh eats', gerund door kinderen met een beperking. Zeker een aanrader, nu al twee dagen een lekkere verse lunch gehad met een goede gedachte erachter.
Wanneer je in Battambang bent mag het bamboe treintje niet gemist worden. Het vlot van bamboe met aandrijvingsmotor wordt op de oude rails gelegd, waarna je zo'n 20 minuten door de rijstvelden raast. Wanneer er tegenliggers passeren, wordt het vlot van de rails afgetild en opnieuw geïnstalleerd achter het andere vlot. Aan het eind ligt een klein dorpje, waar het krioelt van de kinderen met zelfgemaakte armbandjes. Ze kijken ons recht aan met hun bambi ogen en houden de pinkjes in de lucht. 'Choose me when you buy something miss, pinky promise?' We negeren deze vorm van kinderarbeid en spreken verderop met een inwoonster van het dorpje. Ze vertelt ons dat de kinderen vijf jaar geleden nog naar school gingen. Sinds de bamboe trein echter voor veel toeristen zorgt, zien de ouders kans om geld te verdienen middels de kinderen. Het geeft een apart gevoel dat wij als toeristen er mede voor zorgen dat de lokale kinderen niet meer naar school gaan.
De volgende dag merken we dat het ook anders kan. We boeken een fietstour bij Butterfly tours, een organisatie die enkel bestaat uit Cambodjaanse studenten. Met zijn tweeën krijgen we van een van de studenten een rondleiding bij zes verschillende families met verschillende bronnen van inkomsten. Elke familie krijgt een deel van ons betaalde geld voor de tour. Op deze manier kunnen wij ze van alles vragen en mogen we ongestoord foto's maken, en verdien zij weer iets aan ons.
De eerste stop is bij gedroogde rijstbladen. De moeder maakt het deeg, waarna de dochter heen en weer loopt om de dunne plakjes deeg op een groot rek van bamboe te laten drogen. Per dag loopt ze 2000 keer heen en weer, wat het gezin - als ze alles verkopen - zo'n 25 dollar per dag oplevert.
De volgende stop is op de markt, waar we mogen helpen bij het maken van rijst noodles. Samen met het gezin proeven we vervolgens onze eigen gemaakte noodle soep. De stukjes vis in de soep doorsnijden met een plastic eetstokje blijkt geen slim plan. Na een harde knak breken ze doormidden. Terwijl mijn hoofd langzaam rood kleurt, schatert de familie het uit.
Tijd voor een borrel. Het volgende gezin komt rond van de verkoop van rijst wijn. We kijken mee met de productie, waarna onze gids een toost met ons uitbrengt. 'Tjol mooi!' Dit populaire shotje onder de Cambodjanen is goed voor 40% alcohol en geeft me rillingen over mijn hele lijf.
Vervolgens stoppen we nog bij een gedroogde bananen bedrijfje, een vismarkt en tenslotte bij een vrouw die rijst cake maakt in buisjes bamboe.
Inmiddels ben ik samen met mijn Groningse reisgenootje in de hoofdstad van Cambodja, Phnom phen. Hier gaan we de onder andere Killing fields en de martel gevangenis bezoeken, daarover volgende week meer! Leuk van alle lieve reacties op mijn vorige blog.
Liefs, Laura
Vanaf Don det in Laos, ga ik dinsdag de grens over naar Cambodja. Een grensovergang in Azië blijft een bijzondere gebeurtenis. Twee uur lang ligt mijn paspoort ergens op een grote stapel om gestempeld te worden. Na twee uur wachten komt de douanebeamte voor in de bus te staan en noemt van zo'n zestig paspoorten de betreffende nationaliteit en voornaam op. Vervolgens krijgen we voor 5 dollar een verplichte gezondheidscheck. Er wordt twee seconden een scanner op mij gericht en er gaat een piepje, erg benieuwd wat hier de medische achtergrond van is.
Na afscheid te hebben genomen van mijn Nederlandse reismaatje, ontmoet ik in de bus naar Siem reap weer een andere Groningse! Toevallig hebben we ook hetzelfde hostel geboekt. We komen laat in de avond aan in Siem reap, waarbij we getuige zijn van een dodelijk scooter ongeluk. Samen met de loeiende sirenes, de nieuwsgierige mensenmassa en de grote plassen bloed zorgt dit in het donker voor een vervelende eerste indruk. Daarnaast zien we duidelijke verschillen tussen armoede en rijkdom. Tussen de blinkende hotels en dure auto's wemelt het van de bedelende lokale bevolking op straat en ligt overal afval.
Gelukkig heb ik de volgende dag een activiteit op de planning waar ik al lang naar uitkijk, ziplinen. Middels een tuigje word je gezekerd aan een ijzeren kabel, waarna je als een echt aapje van boom naar boom slingert en zo een heel parcours aflegt. Bijzonder aan dit parcours is dat het in de bushbush van het Nationaal park van Angkor is. De langste kabel is meer dan 300 meter, met een hoogte van 45 meter boven de grond. Een behoorlijke adrenaline kick giert door mijn lijf, dit had ik niet willen missen!
Nadat ik door de jungle van Ankor gevlogen heb, is het een dag later tijd voor het echte werk. Om 4 uur in de ochtend trotseren we het donker voor de zonsopgang boven Ankor Wat. De lucht kleurt van roze naar oranje en blauw, een mooi gezicht. Vervolgens bezoeken we onder andere Ankor Thom, het olifantenterras, Ta prohm en natuurlijk Ankor Wat zelf. Ankor was tussen de 9e en 15e eeuw het machtscentrum van het huidige Cambodja. Elke nieuwe koning liet deze macht blijken door het bouwen van enorme tempels, gewijd aan een voor hem persoonlijke god. Het hele complex is in een periode van 600 jaar gebouwd.
Erg veel indrukken dus, met voor mij de Bayon in Ankor Thom als hoogtepunt. In elke toren zijn gezichten gebeiteld en op de muren staan mooie schilderingen over het leven van toen. Ta prohm is bekend vanwege de scenes in de film de Tomb Raider met Lara Croft. De bomen groeien dwars door de tempel heen, met overal dikke wortels langs de muren.
We vervolgen de reis naar Battambang, een stadje waar de Franse invloeden nog goed zichtbaar zijn. Onze kamer ziet er uit als een kitcherig paleisje. Ik slaap op een fluweel roze hoeslaken, met roze klamboe en overal hangen gekleurde glitter lampionnen. In de Lonely planet vinden we eetcafé 'Fresh eats', gerund door kinderen met een beperking. Zeker een aanrader, nu al twee dagen een lekkere verse lunch gehad met een goede gedachte erachter.
Wanneer je in Battambang bent mag het bamboe treintje niet gemist worden. Het vlot van bamboe met aandrijvingsmotor wordt op de oude rails gelegd, waarna je zo'n 20 minuten door de rijstvelden raast. Wanneer er tegenliggers passeren, wordt het vlot van de rails afgetild en opnieuw geïnstalleerd achter het andere vlot. Aan het eind ligt een klein dorpje, waar het krioelt van de kinderen met zelfgemaakte armbandjes. Ze kijken ons recht aan met hun bambi ogen en houden de pinkjes in de lucht. 'Choose me when you buy something miss, pinky promise?' We negeren deze vorm van kinderarbeid en spreken verderop met een inwoonster van het dorpje. Ze vertelt ons dat de kinderen vijf jaar geleden nog naar school gingen. Sinds de bamboe trein echter voor veel toeristen zorgt, zien de ouders kans om geld te verdienen middels de kinderen. Het geeft een apart gevoel dat wij als toeristen er mede voor zorgen dat de lokale kinderen niet meer naar school gaan.
De volgende dag merken we dat het ook anders kan. We boeken een fietstour bij Butterfly tours, een organisatie die enkel bestaat uit Cambodjaanse studenten. Met zijn tweeën krijgen we van een van de studenten een rondleiding bij zes verschillende families met verschillende bronnen van inkomsten. Elke familie krijgt een deel van ons betaalde geld voor de tour. Op deze manier kunnen wij ze van alles vragen en mogen we ongestoord foto's maken, en verdien zij weer iets aan ons.
De eerste stop is bij gedroogde rijstbladen. De moeder maakt het deeg, waarna de dochter heen en weer loopt om de dunne plakjes deeg op een groot rek van bamboe te laten drogen. Per dag loopt ze 2000 keer heen en weer, wat het gezin - als ze alles verkopen - zo'n 25 dollar per dag oplevert.
De volgende stop is op de markt, waar we mogen helpen bij het maken van rijst noodles. Samen met het gezin proeven we vervolgens onze eigen gemaakte noodle soep. De stukjes vis in de soep doorsnijden met een plastic eetstokje blijkt geen slim plan. Na een harde knak breken ze doormidden. Terwijl mijn hoofd langzaam rood kleurt, schatert de familie het uit.
Tijd voor een borrel. Het volgende gezin komt rond van de verkoop van rijst wijn. We kijken mee met de productie, waarna onze gids een toost met ons uitbrengt. 'Tjol mooi!' Dit populaire shotje onder de Cambodjanen is goed voor 40% alcohol en geeft me rillingen over mijn hele lijf.
Vervolgens stoppen we nog bij een gedroogde bananen bedrijfje, een vismarkt en tenslotte bij een vrouw die rijst cake maakt in buisjes bamboe.
Inmiddels ben ik samen met mijn Groningse reisgenootje in de hoofdstad van Cambodja, Phnom phen. Hier gaan we de onder andere Killing fields en de martel gevangenis bezoeken, daarover volgende week meer! Leuk van alle lieve reacties op mijn vorige blog.
Liefs, Laura
-
01 November 2015 - 13:28
Lieke:
Wauw wat een leuk verhaal Lau! Je vermaakt je goed zo te lezen!!! Wat een levenservaring. Geniet er nog even van, want de tijd vliegt om. Stiekem vind ik het niet erg als ik m'n bloemie weer terug heb!
Dikke knuffel!!!! -
01 November 2015 - 13:48
Pauline:
Hoi Laura,
Nou jij durft op 45 meter hoogte door de jungle!
Volgens Hans is de " gezondheidscheck" een temperatuurcontrole, daterend uit de tijd van de SARS- uitbraak. Verhoogde temperatuur=risico op SARS- besmetting. ( maarja, jij bent de medisch deskundige....).
Veel plezier nog de komende weken,
Groetjes, Pauline -
01 November 2015 - 14:41
Carine:
Wat een mooie belevenissen allemaal lau! Geniet nog van de komende weken!
Liefs! -
01 November 2015 - 20:21
Albert:
Wat een geweldige verhalen. Het is maar goed dat je ze opschrijft, want je maakt zoveel mee, dat je de helft zou vergeten. Erg gaaf om te lezen.
Geniet van je laatste weken en blijf goed op jezelf passen.
Groeten,
Albert -
01 November 2015 - 23:08
Papa:
Die scan is om te zien of je dollartekens in je ogen hebt. En inderdaad die had je en dat kostte je 5 $. Je hebt gewoon een eerlijk gezicht :-) -
03 November 2015 - 14:58
Diny Wielink:
He laura leuk om weer je verhaal te lezen,Je maat ook echt van alles mee. Fijn om zo op de hoogte te blijven.
Buddy is 16 geworden zondag (groot feest haha)en sukkelt gewoon door.
Lieve groet Diny -
06 November 2015 - 11:20
Mama:
Hee lieverd,
Wanneer ik bovenstaand verslag lees dek ik de tafel maar gewoon met mes en vork bij thuiskomst denk ik. Hutspot met stokjes eten zal ook niet meevallen. Ontzettend leuk om over je belevenissen te lezen. Heb het goed daar.
Liefs van mama -
07 November 2015 - 19:33
Ko Rn Liny Van Der Zel:
Dag lieverd.
Weer mooie verhalen van jou. We genieten weer, maar dit verslag vandaag
gelezen. Het lukte steeds niet maar dankzij mama's advies, nu helemaal gelukt.
Wel weer spannend hoor om als een aapje te slingeren. Je gaat ook alles
ondernemen, gaaf hoor!
Hier gaat het prima. Oma mag en kan ook steeds meer.
Nog wel krukken maar ik mag weer autorijden!
Heel fijn, en ik ben alweer naar Leek en Roden geweest, en natuurlijk
door Eelde.
We kijken weer uit naar het volgende verslag. Het doet oma wel goed
dat je met Groningse reisgenootjes optrekt. Flauwe kul natuurlijk.
Het plezier spat van je verslagen af, en dat is het voornaamste.
Blijven genieten de laatste weken, en we volgen je weer.
Dag lieverd, kus opa en oma , dag poes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
